معروف‌ترین پاستاهای ایتالیایی در جهان – بخش اول

این بار در سبک زندگی مجله مانا به سراغ معرفی 15 پاستای معروف و محبوب ایتالیایی رفتیم. طبق آخرین آپدیت سایت tasteatlas پاستاهای نام برده شده در این لیست از محبوب‌ترین غذاهای ایتالیایی در میان مردم این کشور و سایر فرهنگ‌ها هستند. با هر یک از این پاستاها می‌خواهیم به کوچه پس کوچه‌های شهرهای ایتالیا سفر کنیم پس کمربند خود را محکم ببندید.
در بخش اول این مقاله با 7 پاستای محبوب و معرف ایتالیایی آشنا خواهید شد.

پاستا سیر و روغن یک غذای کلاسیک ایتالیایی است. غذایی که به سبک کوچینا پورا، با کمترین مواد اولیه، تهیه می‌شود. همانطور که از نام این پاستا پیداست مواد اولیه آن پاستا، سیر و روغن است؛ ساده و در دسترس. در کنار این موارد می‌توانید با اضافه کردن کمی فلفل قرمز مقداری تندی ملایم به این پاستا اضافه کنید. سرآشپزهای ایتالیایی‌ معمولا از فلفل قرمزی به نام دیاولیل به عنوان طعم دهنده‌ نهایی استفاده می‌کنند.

پاستا کاچیو اِپپه یک پاستای قدیمی با ریشه رومی است؛ کاچیو به معنی پنیر و پپه به معنی فلفل سیاه است. این پاستا به عنوان یک غذای ساده اما لذت بخش شناخته می‌شود. برای چشیدن طعم بی‌نظیر این پاستا به مقداری اسپاگتی، پنیر رومانو، نمک و مقدار زیادی فلفل نیاز دارید. از آنجایی که مواد اولیه این پاستا کم بوده و چوپان‌ها می‌توانستند برای مدت طولانی آن را نگهداری کنند، کاچیو اِپپه تبدیل به غذای مورد علاقه آن‌ها شد. علاوه‌ بر سادگی و قابل حمل بودن مواد اولیه این غذا مزایای زیادی برای آن‌ها داشته است؛ فلفل این غذا از چوبان‌ها در برابر سردی هوا در طول شب محافظت می‌کرده و اسپاگتی انرژی لازم برای انجام فعالیت‌های سخت آن‌ها را تامین می‌کرده است.

ترتلی یکی از پاستا‌های خاص ایتالیایی است که به شکل مربع، نیم دایره یا دایره‌های توپر تهیه می‌شود. این پاستا در سراسر ایتالیا به ‌ویژه توسکانی، رومانیا و لمباری محبوب است. اگر بخواهیم یکی از غذاهای معروفی که با این پاستا پخته می‌شود را در این مقاله نام ببریم بدون شک نام آن تورتلی کن زوکا است. این پاستا ترکیبی از تورتلی، کدو تنبل، کوکی‌های خرد شده و پنیر پارمزان است که در نهایت روی آن سسی از کره و مریم گلی به همراه پنیر پارمزان ریخته می‌شود.

آماتریس نام خود را از شهری کوچک در رم گرفته است؛ شهری در دل تپه‌های سابین. سس معروف این پاستا اولین بار با اضافه کردن تکه‌های گوجه به سس گریسیا اختراع شد‌. برای طبخ این پاستا گوجه‌های تازه در کنار گوشت آبدار تفت داده می‌شوند؛ سپس همراه با پنیر پکورینو رومانی رنده شده با اسپاگتی مخلوط می‌شود. دستور پخت این غذا اولین بار در سال 1790 توسط سرآشپز و نویسنده معروف ایتالیایی اهل رم، فرانچسکو لئوناردی منتشر شد. با گذشت زمان محبوبیت این پاستا کلاسیک به قدری افزایش پیدا کرد که در فیلم‌های متعددی مثل «آمریکایی در رم» یا «برای تعطیلات کجا میری» از آن استفاده شد.

یک غذای ساده و سریع پخت که تنها با دو ماده اولیه تهیه می‌شود. اسپاگتی آل وونگه یک غذای سنتی ناپل است که از صدف ونگول و اسپاگتی تهیه می‌شود. البته برخی برای تهیه این پاستا از گوجه فرنگی نیز استفاده می‌کنند. افراد سنتی (پاک کاران) ورژن اصیل و بدون گوجه این غذا که به بیانکو معروف است را به هر سبک دیگری ترجیح می‌دهند. در حالی که گروه‌های دیگر شیفته این غذا با سس گوجه‌فرنگی یا گوجه‌فرنگی‌های خرد شده هستند. در کنار حاشیه باید و نباید استفاده از گوجه‌فرنگی، افزودن یا حذف فلفل نیز بحث‌های زیادی را بین سرآشپزان ایتالیایی به راه انداخته! بهترین زمان برای پخت و سرو این غذا فصل تابستان است زیرا بهترین و تازه‌ترین صدف‌ها در این فصل در دسترس هستند. ناپلی‌ها دوست دارند برای شام کریسمس هم غذای سنتی خود یعنی اسپاگتی آل وونگه را در کنار خانواده میل کنند.

لازانیای بولونی از لایه‌های تازه لازانیای خانگی با طعم اسفناج تهیه می‌شود. لایه‌های این لازانیا با سس بشامل و سس گوشتی که به راگو آلا بلونز شهرت دارد (همان سس گوشت) پر می‌شود. در نهایت روی آن با پنیر پارمزان فراوان پوشیده شده و داخل فر گذاشته می‌شود. لازانیا کلاسیک یکی از غذاهای مخصوص شهر بلونیا است که در طی زمان شهرت جهانی پیدا کرده است؛ محبوبیت این غذا تا جایی پیش رفت که آن را به عنوان نماد جهانی غذاهای ایتالیایی می‌شناسند. متاسفانه به مرور زمان تغییراتی در دستور پخت این غذای اصیل ایجاد شد و برخی مواد به آن اضافه و کم شدند.

تورتیلینی یکی از پاستاهای محبوب ایتالیایی است. این پاستا ابتدا با مواد مختلفی پر می‌شود، سپس دو طرف خمیر را طوری که شبیه یک حلقه شود تا می‌کنند. پاستا تورتیلینی در ایتالیا با نام ناف هم شناخته می‌شود، برخی معتقدند این نام از یک افسانه معروف نشات می‌گیرد که در آن یک سرآشپز با دیدن الهه زهره، آن را با الهام از ناف او ایجاد کرده است. نام این غذای شیک اولین بار در متون قرن 17 آمده است و طبق شواهد متعلق به منطقه امیلیا-رومانیا و شهرهای مودنا و بولونیا است. ایتالیایی‌ها این پاستا را برای مراسم‌های مجلل، تعطیلات و جشن‌های مهم سرو می‌کنند.
مواد تشکیل دهنده تورتیلینی پروشوتو، موتزارلا، پارمزان، گوشت گاو یا گوساله می‌باشد که خیلی ریز خرد شده و داخل پاستا قرار می‌گیرند. این پاستا را می‌توانید در آبگوشت یا همراه با سس سرو کنید؛ طبق سنت ایتالیایی‌ها بهتر است آن را با آبگوشت مرغ یا گاو سرو کنید. با گذشت سال‌های زیاد این پاستا همچنان به شیوه قدیمی خود، با تخم‌مرغ تهیه می‌شود. البته امروزه علاوه‌ بر نسخه سنتی تورتیلینی از رنگ‌های طبیعی برای رنگ دادن به آن استفاده می‌کنند و آن را همراه با سس گوجه‌فرنگی یا راگو میل می‌کنند.